Het is een goed bewaard geheim, maar aan onze kust staat een boot die gemaakt werd voor de nazi’s. ‘De Zeearend’ is na een reeks omzwervingen in handen van Luc De Clercq. “Die verhalen over wie er misschien mee gevaren zou hebben, interesseren me niet. Belangrijk is data dergelijk erfgoed bewaard blijft.”
De Zeearend staat momenteel geparkeerd op scheepswerf Lowyck voor een grondige onderhoudsbeurt. Het klassieke zeiljacht werd gebouwd in 1938 en maakt deel uit van de Windfall Yachts. Die jachten maakten ooit deel uit van de Kriegsmarine in Nazi-Duitsland. Wie de geschiedenis opzoekt, merkt vaak dat de jachten zouden gebruikt zijn door hoge officieren zoals Hermann Göring, rijksmaarschalk onder Hitler in Nazi-Duitsland en zijn familie. Een gerucht die de pagina’s van de geschiedenis lijkt te overleven, maar dat werd nooit bewezen. Zeker is wel dat er een 100-tal jachten werden gemaakt in de jaren twintig en dertig en dat ze ook gebruikt werden als opleidingsschip voor de Kriegsmarine.
Royal Navy
In 1945, als de Tweede Wereldoorlog ten einde loopt en de Duitsers verliezen, werden de jachten als deel van de Duitse herstelbetalingen overgedragen aan de Royal Navy van het Verenigd Koninkrijk. Zij doopten de schepen om tot The Windfall Yachts en alle schepen kregen een nieuwe naam. De Zeearend heeft ondertussen al verschillende namen gehad van Wal tot Merlin tot nu dus de Zeearend. Het schip was al erg succesvol in de RORC races en de Tall Ships Race van Lissabon naar Bermuda en New York. In 1977 werd het schip verkocht maar verkommerde na vele eigenaarwissels. De eerste restauratie begon in 1987 via een tewerkstellingsproject dat nooit afgerond werd. De Nederlander Leo Arends kocht het dan in 1996 en restaureerde het tot de Zeearend van vandaag.
Gentenaar Luc De Clercq kocht het zeiljacht vier jaar geleden samen met enkele vrienden. Sindsdien ligt het schip in Oostende. Er zijn slechts enkele van de Windfall Yachts overgebleven. De nieuwe eigenaar was op slag verliefd op het schip. “Ik hou al mijn hele leven van oude dingen. Ik woon ook in een huis uit de 13de eeuw. Het geeft een goed gevoel dat je voor erfgoed kan zorgen, ook al vraagt het veel onderhoud en werk. Je bent er verantwoordelijk voor en draagt ergens de geschiedenis mee. Ik weet dat er gezegd wordt dat deze jachten voor nazi-officieren van Hitler zouden zijn, maar volgens het boek The Windfall Yachts: A Legacy of Goodwill, van Michael Cudmore lijkt dat eerder onwaarschijnlijk omdat Göring geen marineman was. Ik vind dat ook niet belangrijk. De geschiedenis op zich is belangrijk, net als het feit dat dergelijke zeiljachten bewaard blijven”, vindt de eigenaar.
Auto zonder remmen
Het schip is ook beschermd. “Ik heb dat toevallig ontdekt dat de Zeearend als varend erfgoed werd erkend, maar zover ik weet maakt dat weinig uit. Wij willen het schip graag onderhouden, maar als ik dat niet zou doen is er niemand die zal optreden. We hebben in België niet de traditie om ons varend erfgoed te beschermen. In Engeland wordt er veel meer beschermd en ingezet om die oude dingen een nieuw leven te geven.” Ondertussen wordt het schip hier wel onderhouden. Hij staat momenteel bij scheepswerf Lowyck. “Er is een stuk van de romp aangepakt en ze moet nog vernist worden, maar daarvoor is het wachten op mooi weer. We krijgen hulp van iemand om de werken uit te voeren. Het vergt een bepaalde techniek. Ik heb in de voorbije jaren dan ook al veel bijgeleerd.”
Er is ook veel kennis nodig om met de Zeearend te varen. “Het is geen gemakkelijke boot om te manoeuvreren. Vroeger had het zelfs geen motor, maar zelfs met motor vaar je niet zomaar ergens binnen. Het duurt wel even voor je 18 ton tot stilstand brengt. Het voelt een beetje als rijden met een auto zonder remmen”, lacht De Clercq. Op de moderne zeiljachten is dan wel meer comfort in de Zeearend waren vroeger telkens tien mensen aanwezig. “Dat is echt wel veel. Wij zitten er met zes op en dat lukt. Je hebt dan ook al drie man nodig om uit te varen. Vroeger werd meestal in ploegen gevaren. Ze wisselden elkaar af, terwijl de ene ploeg vaarde lag de rest te slapen.”
De eigenaars koesteren nog ambities voor de Zeearend. “We willen dit seizoen vooral de zeileigenschappen van het schip leren kennen en ervaring opdoen. Dit doen we onder andere door deel te maken aan de woensdagavondraces van de Royal North Sea Yacht Club in Oostende. We willen ook een tocht maken naar Londen en we dromen al om deel te nemen aan de gerenommeerde classic yachts races in de Middellandse Zee”, klinkt het nog. (Leen Belpaeme)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier