Sabine Vanderwal uit Oostende verloor haar zoon aan een overdosis

Sabine Vanderwal heeft de dood van Glenn nog steeds niet verwerkt. "Het slijt wel maar vergeten doe je nooit." (Foto JRO)
Redactie KW

De dood van Franja Vanhoucke blijft Oostende en omstreken beroeren. Na de emotionele getuigenis van haar moeder Carine Claeys, vorige week in deze krant, wou ook Sabine Vanderwal reageren. Zij is een vriendin van Carine en opvallend: ook de zoon van Sabine stierf aan een overdosis.

Op 10 oktober 2000 kreeg de Oostendse Sabine Vanderwal het nieuws dat haar 18-jarige zoon, Glenn Bonjé Junior, een overdosis drugs had ingenomen en was overleden. Een zware klap voor het gezin die er alles aan gedaan had om Glenn van zijn verslaving te helpen. “Ik weet precies wat de mama van Franja nu doormaakt”, vertelt Sabine. “Je kind afgeven, dat wil niemand.”

Carine Claeys kreeg vorige week tonnen kritiek over zich heen op sociale media nadat haar dochter Franja stierf aan een overdosis. “Verschrikkelijk”, vindt Sabine. “Ik heb het geluk gehad dat ik gespaard ben gebleven van dit soort kritiek. Er bestonden nog geen sociale media toen. Ik ken Carine persoonlijk en ik weet dat ze er kapot van is. Ook zij heeft er alles aan gedaan om haar dochter te helpen. En dan krijgt ze te horen dat ze een slechte moeder is, dat ze haar dochter niet heeft geholpen en dat het Franja’s eigen schuld is. Allemaal zaken waar Carine momenteel geen boodschap aan heeft. Het enige wat ze nu wil is rust in haar hoofd, want ik kan je verzekeren… ze gaat door een hel.”

Afkickcentrum

Sabine wil aantonen dat drugsdoden niet altijd ‘marginalen’ zijn die uit slechte gezinnen komen. “Integendeel”, gaat Sabine verder. “Glenn heeft nooit iets te kort gehad. Hij kreeg alles wat hij maar wou. Ik had een zoon en een dochter, ze waren beiden gelijk. Het begon allemaal heel onschuldig bij Glenn. Het begon met nu en dan een jointje, hij was dan amper 13 jaar. Ik wist toen nog helemaal van niets. Enkele jaren later, toen ik het te weten kwam, was hij al verslaafd aan heroïne. Tot drie keer toe heb ik hem laten colloqueren. Drie keer moest hij afkicken in een afkickcentrum. Dat heeft ons heel veel geld gekost. Tot wel 100.000 Belgische frank per maand. Ik had het geluk dat ik dat financieel aankon. Er zijn echter veel andere gezinnen die gewoon het geld niet hebben om hun kind te helpen. Ondanks al onze pogingen heeft het niet geholpen. (zwijgt even) We zijn Glenn voorgoed kwijt… Na de derde keer in een afkickcentrum moest Glenn voor de jeugdrechter verschijnen. Ik wou dat hij onverwachts in een potje zou plassen, twee jaar lang, maar dat wou Glenn niet. Hij kreeg van de rechter gelijk en ik moest zwijgen. Twee weken later was hij dood.”

In de periode dat Glenn stierf waren er wel tien drugsdoden in Oostende. Dit jaar alweer drie. Wanneer stopt het?

“Drugsverslaafden en hun ouders worden veel te weinig geholpen. In de periode dat Glenn stierf waren er in datzelfde jaar wel tien drugsdoden in Oostende. Dit jaar alweer drie. Wanneer stopt het?”

een ziekte

“Weet je, die jongeren naar de gevangenis sturen is al lang geen optie meer. Ze laten ze veel te snel weer vrij. Een jaar lang in een huis met andere drugsverslaafden stoppen. Daarbij alle sociale media, televisie en contact met de buitenwereld afnemen… de juiste begeleiding er bij en dat zou pas effect hebben. Op die manier vinden ze zichzelf terug. Na een jaar zijn het totaal andere mensen. Mensen die terug hun plaats kunnen vinden in de maatschappij. Want een verslaving is nog steeds een ziekte. Die mensen moeten geholpen worden. Daar zou beter geld voor vrij gemaakt worden. Voor gezinnen die het financieel niet aankunnen om hun kind te helpen.” (Jeffrey Roos)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier