Beste vriendin Mikey: “Mensen waren kwader op mij dan op de echte moordenaar”

Op het assisenproces over de dodelijke steekpartij op Mikey Peeters (19) op 30 mei 2014 heeft dinsdag zijn beste vriendin Lore Versyck getuigd. In tranen vertelde ze hoe Mikey in haar armen stierf. “Als ik de beelden zie, dan denk ik aan de avond waarop Mikey gestorven is. De dag waarop alles verpest is.”

“Het was een hele leuke avond voor ons”, vertelt Lore Versyck, de beste vriendin van Mikey Peeters. “Ik was eigenlijk redelijk euforisch. Dus toen die twee mannen aan de overkant van de straat agressief aan het roepen waren, hoorde ik dat maar vaag. Ik lette er niet op. Laurens Cornaer, Mikey en ik waren op weg naar het frietkot op de hoek van de Eiermarkt. Daar had ik met mijn mama afgesproken.”

Duwend en trekkend richting Markt

“Die meneer die daar zit (kijkt naar de beklaagde, Steven Van Geel) had een mes in zijn hand. Zijn gedrag kwam redelijk agressief over. Hij riep iets. Wat precies, weet ik niet. Maar hij had commentaar op mij als meisje. Mikey sprak hen erover aan. En achtervolgde hen naar de Markt. Laurens moest naar huis, hij was met zijn fiets. Dus ik zei hem dat hij mocht gaan. Dat er toch niets zou gebeuren. Ik heb niet gehoord wat Mikey tegen de twee riep, want ik was nog half met Cornaer (Laurens, red.) aan het babbelen. Ik had de indruk dat Mikey zich bedreigd voelde ten opzichte van mij. Dat hij mij wou verdedigen. Ze liepen duwend en trekkend richting Markt.”

In het straatje richting de Markt ging het duwen en trekken verder. “Het was als pingpongen. Ik volgde hen en die donkere man volgde ook. Ik dacht nog, dat is goed. Dan kan die ook proberen tussenkomen” Op de markt gooide Steven Van Geel het mes op de grond tijdens het stappen. “Ik heb dat opgeraapt. In mijn ogen moest dat weg. Het was opengeklapt. Ik weet eigenlijk nog maar een paar weken dat het een mes was dat je kon toeklappen. Ik was een beetje verdwaasd. Niet veel later heeft de andere, die Suleyman, het uit mijn handen genomen.”

Gevecht ontaardt

Maar dan ontaarde het gevecht. “Tijdens het gevecht lag de andere bovenop. Ik herinner mij dat Mikey bijna eigenlijk met zijn vuist in zijn mond zat om hem af te proberen houden. Die andere leek mij de kalmste. Daar was ik niet bang van. Ik had schrik, maar alleen voor Mikey. Met mij was er niets aan het gebeuren. Ik zei rustig dat ze moesten stoppen.”

“Op een bepaald moment leek Mikey de bovenhand te krijgen. En dan zei die andere man. Die kalme. ‘Hoe heet je vriend?’ Ik zei : Mikey. Waarop hij: ‘Zeg hem dat hij moet stoppen met vechten of dat ik hem ga steken.’ Toen was ik echt bang. Ik begon luid te roepen dat ze moesten stoppen.” Toch begon Suleyman te steken. Eerst vier keer, kort daarna nog drie keer en daarna twee keer in de hals. “Als ik de beelden nu terug zie, lijkt het maar kort. Maar het voelde aan als een half uur. Die camerabeelden vond ik het meest confronterend. Niet zo erg als de foto’s van de autopsie. Als ik die beelden zie, dan voel ik me weer machteloos. Dan beleef ik weer die dag waarop alles verpest is.”

“Die twee liepen weg zonder iets te zeggen, denk ik. Mikey was hard aan het bloeden. Ik heb mijn jas errond gedaan om het bloeden te stoppen. Ik dacht als je een wonde afdekt, ging het bloeden wel stopte. Maar het ging maar niet over. Het stopte niet.” Voor Lore was haar beste vriend toen al dood. “Zijn ogen waren grauw, zijn gezicht lijkbleek. Hij voelde al koud. Dat was hij niet meer. Dat zag er niet meer uit als die vriend waar ik zo mee overeenkwam.”

Geen echte excuses

Toen de vraagstelling door de advocaten volgde, kreeg Lore het heel moeilijk. Ze vroeg vaak om de vraag te herhalen. En toen meester Jef Vermassen haar vroeg om Mikeys laatste woorden, uit haar eigen getuigenis te bevestigen, kraakte ze. Vermassen las voor: “Ik zei Mikey dat hij moest blijven vechten. Hij zei dat hij dat zou doen voor mij.” Vermassen zei nog: “Ik zie dat u het moeilijk heeft. De familie heeft begrip voor u.” Meester Kris Vincke, die Steven Van Geel vertegenwoordigt, had geen vragen voor de kroongetuige. “Ik vind het jammer wat u overkomen is en ik hoop dat je dat ooit een plaats kan geven. Ik wil geen vragen stellen aan u. Ik wil hier geen confrontatie aangaan.”

Steven Van Geel, die de rest van de zittingsdag redelijk apathisch was, nam ook nog even het woord. Hij richtte zich tot Lore Versyck. “Ik vind het zeer erg voor u wat er gebeurd is. Ik heb dit allemaal niet gewild. Het is uw fout niet dat Mikey is vermoord.” Maar echte excuses kwamen er niet. Lore aanhoorde het gelaten.