Sinds woensdag is Girl in onze bioscoop te zien. In de alom bejubelde en bekroonde Vlaamse film zien we ook de Izegemse Anke Vanbrabant opduiken. Zij zag haar dansauditie verzilverd met een rol in de prent, al studeert ze op vandaag… japanologie. “Dit was een ervaring die ze mij niet meer kunnen afnemen.”
Al maanden beheerst Girl het Vlaamse filmnieuws. Het debuut van Gentenaar Lukas Dhont draait rond de 15-jarige Lara, die worstelt met haar mannelijke biologie en vrouwelijke identiteit in het balletmilieu. Op het Filmfestival van Cannes kreeg de prent de prijs voor het beste debuut en sindsdien stapelen de prijzen zich op.
“Het is wel grappig om jezelf zo te zien op het grote scherm”
Binnenkort weten we ook of de film kans maakt op een Oscar. Het succes overtreft de stoutste verwachtingen van de regisseur én die van Anke Vanbrabant (18) uit Izegem. Zij vertolkt het personage van een klasgenoot van Lara, een sprekende rol. Anke danst al sinds ze kleuter was, maar toch kreeg ze de rol niet in de schoot geworpen. “Als kleuter turnde ik al, maar op mijn elfde ben ik overgestapt naar dansen, van hiphop tot modern. Voor mijn secundair onderwijs trok ik naar het KTA in Brugge, waar ik sportwetenschappen, optie dans, volgde. Daar kregen we eind 2016 de uitnodiging om mee te doen aan de audities voor Girl. Ik ging vooral omdat die werden geleid door Sidi Larbi Cherkaoui, choreograaf voor onder meer Beyoncé. De choreo was niet simpel, omdat ze behoorlijk klassiek was. Maar ik kon mij wel uit de slag trekken en uiteindelijk mocht ik een tweede auditie doen. Nochtans was de concurrentie niet min, want aan de Koninlijke Balletschool zijn ze net iets meer klassiek getraind. Er kwamen in elk geval veel pointes en partnerwerk bij kijken.”
Liever model dan actrice
“Het duurde nog even voor ik hoorde dat ik erbij was, maar ik was wel heel blij, ja”, glimlacht Anke. “Na een kennismakingsweekend hebben we heel juli geoefend, om dan heel augustus te draaien. Dat was best lastig, ja. Om een voorbeeld te geven: balletdansers van de Koninklijke Balletschool staan drie uur per dag op pointes, terwijl ik dat één uur per week deed. Het was hard werken, zeker omdat ik er bijna elke dag voor heen en weer naar Antwerpen moest. Maar het was wel de moeite. Ik was ook verrast dat ik een paar zinnen kreeg, maar die moesten wel zo natuurlijk mogelijk overkomen. Dat is best wel gelukt, denk ik. Ik ben nu al twee keer naar de film gaan kijken en het is vooral grappig om jezelf zo te zien. Ik ben ook onder de indruk van hoe goed de film onthaald wordt. Als je aan het draaien bent, heb je daar niet meteen zicht op. Zeker omdat het een Vlaamse film is met geen makkelijk thema. Maar we wisten ook: als hij scoort, dan zal hij góéd scoren.”
Alhoewel Anke dus een begenadigde danseres is, besloot ze toch om zich studiegewijs niet te focussen op dansen. “Ik was geselecteerd voor de dansopleiding aan de vermaarde school Fontys in Tilburg. Maar daarna werk vinden is zo moeilijk en riskant, dat ik liever voor zekerheid kies.” In de plaats koos ze voor een andere passie: japanologie. Sinds een paar weken verdiept ze zich aan de KU Leuven in de Japanse taal, cultuur en geschiedenis.
“Ik dans nog altijd. Zo maak ik deel uit van het dans- en wedstrijdteam van de KU Leuven. Of ik de ambitie heb om nog te acteren? Het hoeft niet zozeer. Nee, dan focus ik liever op modellenwerk. Vorig jaar nam ik nog deel aan Mannequin-Fotomodel. Daar zitten volgens mij meer mogelijkheden en toekomst in dan in het dansen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier